استاتین سلول‌های سرطانی را با گرسنگی از بین می‌برد
بر اساس یک مطالعه جدید ، ممکن است داروهای استاتین سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. محققان همچنین سرنخ هایی از چگونگی انجام این کار کشف کرده اند.
بیش از 35 میلیون آمریکایی به دلیل کاهش سطح کلسترول خون خود ، داروهای استاتین را روزانه مصرف می‌کنند . یافته های جدید محققان ، شواهد قبلی را مبنی بر وجود داروهای فراگیر در مقابله با برخی از انواع سرطان ، تقویت می‌کند. در مطالعات غیر مرتبط ، سایر محققان یافته‌اند که استاتین چگونه قادر به کاهش خطر ابتلا به سرطان تهاجمی پروستات است.
بر اساس نشانه های اپیدمیولوژیکی ، افرادی که طولانی مدت استاتین مصرف می‌کنند سرطان‌های کم‌تر و با تهاجم ضعیف‌تری دارند و استاتین‌ها می‌توانند سلول های سرطانی را در آزمایشگاه بکشند .
محققان مطالعه جدید خود را با حدود 2.500 دارو تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) شروع کردند تا ببینند کدام از آنها بهترین میزان کشته شدن سلول‌های مهندسی ژنتیک را دارند که موجب جهش در ژن سرطانی به نام PTEN است. این ژن آنزیمی را برای سرکوب رشد تومور کد می‌کند.
استاتین
در میان هزاران ماده مخدر ، استاتین ها به ویژه پیتواستاتین به عنوان یک مدعی برتر در توانایی کشتن به سرطان ظاهر شد. اکثر داروهای دیگر هیچ تاثیری نداشتند و یا سلول‌های عادی و مهندسی شده را با همان سرعت کشتند . غلظت مساوی پیتواستاتین تقریبا در تمام سلول‌های مهندسی شده ، باعث مرگ سلول شد .
محققان سپس مسیرهای مولکولی که احتمالاً استاتین‌ها روی آنها تأثیر می گذارند را بررسی کردند. به عنوان مثال : کاملاً مشخص است که استاتین ها آنزیم کبدی را می‌سازند که کلسترول را ایجاد می‌کند ، اما این دارو همچنین موجب توقف تولید یک مولکول کوچک به نام geranylgeranyl پیروفسفات یا GGPP می‌شود که را که اتصال پروتئین های سلولی به غشای سلولی را مسدود می کند .
ارتباط GGPP با بقای سلول‌های سرطانی
هنگامی که محققان پیتواستاتین و GGPP را به سلول‌های سرطانی انسان با جهش PTEN اضافه کردند ، دریافتند که GGPP از اثرات کشتار استاتین جلوگیری می‌کند و سلول‌های سرطانی بقا می‌یابند ، اظهار داشتند که GGPP ممکن است یک ماده اصلی برای بقای سلول‌های سرطانی باشد.
در مرحله بعد ، با جستجو در زیر میکروسکوپ به سلول‌هایی که فاقد آنزیم هستند و باعث ایجاد GGPP می شود ، محققان دیدند که چون سلول ها شروع به مرگ می کنند ، آنها نیز متوقف می‌شوند. در شرایط عادی ، سلول‌های سرطانی دسته ای از انرژی در حال حرکت هستند و برای حفظ رشد غیرقابل بررسی خود ، مقدار زیادی مواد مغذی را مصرف می‌کنند. آنها این سرعت بی نظیر را با ایجاد برآمدگی هایی مانند نی از سطح خود حفظ می کنند تا مواد مغذی از محیط اطراف خود را مصرف کند.
دانشمندان گمان می‌کنند که سلول‌های سرطانی به معنای واقعی کسل “گرسنه هستند” و با افزودن برچسب فلورسنت به پروتئین ها در محیط سلول ها میزان دریافت سلول‌های تحت درمان با استاتین را اندازه گیری کردند.
سلول‌های عادی انسانی با برچسب فلورسنت درخشان بوده و این نشان می‌دهد که این سلول‌ها پروتئین را از محیط اطراف خود _ صرف نظر از اینکه دانشمندان استاتین ها را به مواد مغذی و سلول ها اضافه می کنند _ می‌خورند. با این حال ، سلول‌های سرطانی انسان با جهش PTEN تقریباً هیچ پروتئین درخشان را پس از افزودن دانشمندان به استاتین دریافت نکردند. عدم توانایی سلول‌های سرطانی تحت درمان با استاتین در ایجاد برآمدگی های مورد نیاز در پروتئین ها ، باعث گرسنگی آنها می‌شود که در نهایت مرگ سلول سرطانی را به دنبال دارد .
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.